گازرسان_ به یاد روز خبرنگار و اصحاب قلم و رسانه از چه بگویم که مناسبتر باشد.
بیاختیار یاد نی میافتم که گیاهی است خودرو که در کنار رودخانهها و تالابها میروید.
در یک روز خاص در اوایل شب آتش را در نیزار رها میکنند، آتش تا صبح میسوزد و میسوزاند. قبل از طلوع آفتاب به محل نیزارها میروند. برخی از نیها نسوختهاند بلکه سرخ شدهاند و بعبارتی پخته شدهاند.
نیها را از هم جدا میکنند. برخی به درد ساز نی اصیل و بعضی دیگر به درد فلوت و نی لبک و قوشمه و …
این نیهایی که ساز میشوند قادرند اسرار سوختن خود و حکایت جداییها را نقل نمایند و شکوه کنند.
و اما در میان این همه نی، تعدادی نی سرخ شده در قامت کوتاه باقی میمانند که توان ایجاد ساز سوختن و جدایی را ندارند.
و این نی ها قلم میشوند.
آگاهی میبخشند، میگویند، مینالند، شکوه و شکایت میکنند، ولی بیصدا و خاموش.
آری هر واژهای از زبان اهل قلم خود حامل پیامی از نیستان است پس باید از جداییها و سوختنها و سختیها و مرارتها گفته شود.
و چه خوب است این حکایت همواره باقی است که اهل قلم صدای نیستان جامعه را با قلم خود معنی میبخشند و چه خوش است بر آنانی که صدای جامعه را از زبان قلم یک خبرنگار بشنوند و خواستههای آنان را تبدیل به فرایندهای اجرایی مطلوب نمایند.
روزت مبارک و قلمت در مسیر خدمت به همنوعان شکوفا باد.
حسین تقینژاد، مدیرعامل پیشین شرکت گاز استان البرز