به گزارش خبرنگار «گازرسان»، از پارس جنوبی به عنوان پایتخت گاز ایران یاد می شود و هم اکنون بیش از 75 درصد تولید و تامین گاز کشور را به خود اختصاص داده است. با اولویت گذاری و بهره برداری از فازهای جدید پارس جنوبی در طول سال های گذشته شاهد افزایش ظرفیت تولید از این میدان مشترک و راهبردی بوده ایم با این حال، توسعه فازهای پارس جنوبی با توسعه زیرساخت های و خدمات به نیروی انسانی به ویژه کارکنان پیمانکار همراه نبوده است.
حذف اقماری و اجرای طرح اسکان، تغییر شیفت و… از جمله برنامه هایی بوده که در سال های گذشته موافقان و مخالفان خود را داشته با این حال موضوعی که در همه بخش های صنعت نفت یکسان است، تبعیض میان نیروهای رسمی و پیمانکار بوده که به بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ سازمانی تبدیل شده است.
در یکی از موارد، فعالیت پرسنل رسمی مجتمع گاز پارس جنوبی به صورت 2_2 است در صورتی که پرسنل پیمانکاری 20-10 تردد می کنند.
از سوی دیگر، پالایشگاه های گاز تحت قوانین اداره کار منطقه ویژه انرژی پارس فعالیت دارند و کارمندان این منطقه که سمت کاری غیر عملیاتی دارند به صورت 14_14 تردد میکنند، اما این طرح برای پرسنل عملیاتی پالایشگاهی اجرا نمی شود و شاهد یک بام و دو هوای اجرای قوانین در این منطقه هستیم در حالی که این سوال پیش می آید که آیا هوای سایت اداری منطقه ویژه انرژی پارس آلوده تر از قلب پالایشگاه ها است؟!
برپایه این گزارش، تردد تمامی پرسنل پیمانکاری و رسمی تابعه وزارت نفت در شرکت ملی نفت و ملی حفاری در مناطق عملیاتی به صورت 14-14 بوده، در حالی که این طرح در منطقه ای که 13 پالایشگاه و بیش از 40 مجتمع پتروشیمی در حال تولید است اجرا نمی شود.
با چه منطقی پرسنل پیمانکاری که در ارتباط مستقیم با فعالیت های عملیاتی هستند و در آلوده ترین شرایط فعالیت دارند نباید از این طرح استفاده کنند؟
این تنها یکی از مشکلات پرسنل پیمانکاری این منطقه است و موارد دیگری شامل عدم نظارت کافی بر پیمانکارن برای ارائه خدمات به پرسنل (کیفیت نامطلوب وعده های غذایی، کیفیت خوابگاه ها، کیفیت سرویس های حمل و نقل و……..) از دیگر چالش های نیروی کار به ویژه کارکنان پیمانکار پایتخت گاز ایران است که در سلسله گزارش هایی به آن خواهیم پرداخت.